انجمن اپتیک و فوتونیک ایران

. . . . . . . . . . . . .  همۀ ما می‌دانیم که بازی برای کودکان به‌عنوان یک فعالیت کاملا لذت‌بخش از نان شب هم واجب‌تر است. بازی تنها فعالیتی است که کودکان آن را به صورت کاملا خودجوش انجام می‌دهند و برای انجام آن نیاز به هیچ‌گونه پاداش و جایزه‌ای ندارند. شاید بهتر باشد بازی را ابزاری غیرکلامی برای بیان خواسته‌ها و نیازهای کودک بدانیم که قادر به بیان کردن آن نیست. کودکان در بازی‌ها به حل تعارضات خود با اطرافیان نزدیکشان می‌پردازند. بازی به کودکان کمک می‌کند تا ضمن برقراری ارتباط با دنیای واقعی نقش‌ها و مسئولیت‌های خود در آینده را تمرین کنند. کنترل خشم، همدلی، حل مسئله و ابراز درست هیجانات تنها گوشه‌ای مهارت‌هایی است که کودکان با بازی‌ کردن آن‌ها را فرا می‌گیرند. اگر نگاهی به نظریات بزرگان حوزه روان‌شناسی داشته باشیم می‌بینیم که همه آن‌ها بر یک موضوع اتفاق نظر دارند و آن اهمیت بازی در رشد و شخصیت کودکان است. بنابراین به والدین هم توصیه می‌کنیم بازی را به‌عنوان یک فعالیت مهم به رسمیت بشناسند و آن را فعالیتی پوچ و بی‌هدف تلقی نکنند. در این میان دغدغه بزرگ بسیاری از والدین این روزها بازی‌های رایانه‌ای و محبوبیت زیاد آن در بین کودکان و نوجوانان است. بسیاری از والدین گمان می‌کنند بازی‌ها کامپیوتری عامل نابودی هوش و استعدادهای فرزندشان است. در پاسخ به دغدغۀ این گروه از والدین باید بگوییم بازی‌ها فعالیتی زنده هستند که رنگ و بوی فرهنگ یک کشور را به خود می‌گیرند. در عصر جدید که فضای مجازی و تکنولوژی در بخش‌های مختلف زندگی ما رخنه کرده است، رواج بازی‌های کامپیوتری امری کاملا طبیعی است. با این حال نوع بازی و میزان ساعت بازی دو فاکتور بس, ...ادامه مطلب