از کلاس های مدرسه کدام یک در خاطرتان باقی مانده است؟ آن هایی که شما را به تفکر و تبادلِ نظر فرا می خوانْد یا آن هایی که مطالبِ موردنیاز برای آزمون را به خوردتان می داد؟ نظامِ آموزشی در سرتاسر جهان هر روز بیشتر از اندیشیدن فاصله گرفته و به سوی آزمون محوری حرکت می کند. این در حالی است که، در تفکر سقراطی، آموزش با طرح سوال آغاز می شود، با پرسشگری ادامه می یابد و به سوی فهمی عمیق تر حرکت می کند.
از کلاس های مدرسه کدام یک در خاطرتان باقی مانده است؟ آن هایی که شما را به تفکر و تبادلِ نظر فرا می خوانْد یا آن هایی که مطالبِ موردنیاز برای آزمون را به خوردتان می داد؟ نظامِ آموزشی در سرتاسر جهان هر روز بیشتر از اندیشیدن فاصله گرفته و به سوی آزمون محوری حرکت می کند. این در حالی است که، در تفکر سقراطی، آموزش با طرح سوال آغاز می شود، با پرسشگری ادامه می یابد و به سوی فهمی عمیق تر حرکت می کند.
بیایید با هم کلاس درس ایدئالِ من را تصور کنیم. وارد که میشوید، اولین چیزی که توجه شما را جلب میکند چیدمان کلاس است. خبری از ردیف میز و نیمکتها در مقابل یک تختهسیاه نیست و، بهجای آن، صندلیهایی راحت بهشکل دایرهای بزرگ چیده شدهاند. این چیدمان پیامی در خود دارد: اینجا فضایی برای بحث و تبادل آزادِ آراست. روی دیوار پوستری از برتراند راسل و این نقلقول از او وجود دارد: «اکثر مردم ترجیح میدهند بمیرند تا اینکه بیندیشند و اکثرشان هم میمیرند و نمیاندیشند.»