عوامل محدود کننده خلاقیت کودکان در مدارس

خلاقیت، توانایی ای است که تمامی انسان ها از آن برخوردارند. لیکن گاهی افراد می توانند آن را شکوفا سازند و گاه این بستر فراهم نمی شود. بهتر است که بستر شکوفایی خلاقیت در سنین کودکی فراهم گردد. همانطور که می دانیم دو فضای تاثیر گذار بر شکوفایی خلاقیت کودکان خانه و مدرسه می باشد. اما متاسفانه این دو فضا هستند که خلاقیت کودکان را گاها تحت شعاع قرار داده و مانع بروز آن می شوند. در مقاله گذشته به موانعی موجود در خانه که والدین زمینه ساز آن بودند، اشاره شد. در این مقاله نیز به محدودیت هایی که مدارس و نظام آموزشی بر سر راه خلاقیت ایجاد می کنند. اشاره می شود. امید است که آگاهی ما از این موانع، بینش صحیحی در راستای پرورش خلاقیت کودکان برایمان فراهم آورد.

موانع خلاقیت در نظام آموزشی و مدارس

پرجمعیت بودن کلاس ها: در کشور ما کمبود مدارس، سبب متمرکز و پرجمعیت شدن کلاس ها می شود. کلاس استاندارد باید بین 20 تا22 دانش آموز داشته باشد. اما در برخی مدارس ما، جمعیت به 40 نفر هم می رسد. این جمعیت زیاد فرصت ابراز عقیده را تنها برای برخی از دانش آموزان فراهم می سازد. زمانی که دانش آموزان ما نتوانند اندوخته های علمی خود را ابراز کنند، از خلاقیت به دور می مانند.

 در نظرگرفتن قوانین خشک و انعطاف ناپذیر در مدارس: در اکثریت مدارس ما، متاسفانه از روز اول مهرماه که شروع ترم تحصیلی می باشد، مدیر و معلمان مدرسه قوانین خشکی را با توجه به صلاحدید و سلایق خود در نظر می گیرند و به کودکان تحمیل می کنند. این امر سبب می شود که کودکان از ابتدای ورود به مدرسه خود را در یک چارچوب خشک احساس کنند و نتوانند ایده های خلاقانه خود را ابراز نمایند.